Ogólnie uważa się, iż po ukończeniu 40. roku życia w ludzkim organizmie dochodzi do wielu zmian, takich jak np. spowolnienie metabolizmu czy zmiany hormonalne (np. menopauza u kobiet). Organem, który również może podlegać osłabieniu wraz z wiekiem, jest narząd wzroku.
Najczęściej spotykanym zaburzeniem wzroku po 40. roku życia jest prezbiopia czyli inaczej starczowzroczność. Jej przyczyną jest utrata zdolności akomodacji oka, a głównym objawem trudność w odczytaniu tekstu z bliskiej odległości. O ile dosyć łatwo jest zaradzić temu problemowi dobierając odpowiednie okulary, o tyle proces starzenia się może również sprzyjać o wiele poważniejszym schorzeniom narządu wzroku i dlatego tak ważne są w tym okresie regularne kontrole u lekarza okulisty.
Choroby narządu wzroku związane z wiekiem
Chorobą, która na początku może nie dawać żadnych objawów, jest jaskra. Ta podstępna choroba stopniowo uszkadza nerw wzrokowy, doprowadzając do pogorszenia, a z czasem nawet do utraty wzroku. Z tego powodu w leczeniu jaskry niezmiernie istotna jest wczesna i precyzyjna diagnostyka. W diagnostyce jaskry wykorzystuje się między innymi badanie OCT, czyli koherentną tomografię dna oka. Może ona mieć wiele przyczyn, takich jak zbyt wysokie ciśnienie w gałce ocznej, jednak istnieje również sporo innych czynników sprzyjających jej powstaniu. Jej objawami mogą być m.in.: widzenie tzw. aureoli wokół źródeł światła, ból oka czy widzenie tunelowe. Częstotliwość jej występowania wzrasta wraz z wiekiem, podobnie jak ma to miejsce w przypadku innej choroby wzroku, jaką jest zwyrodnienie plamki żółtej. Szczególnie narażone na nią są kobiety rasy białej po 50. roku życia. W jej przebiegu dochodzi do stopniowego pogarszania ostrości wzroku, a nieleczona prowadzi do ślepoty, dlatego w jej przypadku również niezbędna jest wczesna i szczegółowa diagnostyka. Do jej diagnozowania, oprócz wyżej wspomnianej tomografii dna oka, wykorzystuje się również angiografię fluoresceinową.
